عجیب بود رابطه میان این دو پدر و پسر . من گمان نمی کنم در تمام عالم ، میان یک پدر و پسر این همه تعلق ، این همه عشق ، این همه انس و این همه ارادت حاکم باشد. من همیشه مبهوت این رابطه ام . گاهی احساس می کردم که رابطه حسین(ع) و علی اکبر(ع) فقط رابطه یک پدر و پسر نیست . رابطه باغبان با زیباترین گل آفرینش است.رابطه عاشق و معشوق است . رابطه دو انیس و همدل جدایی ناپذیر است . احساس می کردم رابطه علی اکبر(ع) با حسین(ع) فقط رابطه یک پسر با پدر نیست. رابطه ماموم و امام است . رابطه محب و محبوب است و اگر کفر نبود ، می گفتم رابطه عابد و معبود است .

 نه ... چگونه می توانم با این زبان الکن به شرح رابطه میان دو اسم اعظم بپردازم؟ بارها در کوچه پس کوچه های این رابطه ، گیج و منگ ، گم می شدم . می ماندم که کدامیک از این دو مرادند و کدامیک مرید؟ مراد حسین(ع) است یا علی اکبر(ع) ؟ اگر مراد حسین(ع) است – که هست – پس این نگاه مریدانه او به قامت علی اکبر(ع) ، به راه رفتن او ، به کردار او و حتی به لغزش مژگان او از کجا آمده است؟ ! و اگر محبوب ، علی اکبر(ع) است پس این بال گستردن و سر ساییدن در آستان حسین(ع) چگونه است ؟

میلاد اشبه الناس ؛ خلقاً و خلقا به رسول الله (ص) ، مؤذن کربلا حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان بر جوانان ولایتی  بالاخص جوانان مجمع فرهنگی سیدالشهدا(ع) مبارک باد.